Δεν είναι η ήττα, αλλά ο τρόπος που έρχεται και σε συνδυασμό με τις προηγούμενες αγωνιστικές, όπου η τύχη είχε κυριολεκτικά γυρίσει την πλάτη στην ομάδα της Προσοτσάνης με τα απίθανα γκολ (σε Εχίνο με την πλάτη και με Σάπες στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων), συν τα ισάριθμα δοκάρια στις τρεις σερί ισοπαλίες, ε τότε είναι που σκέφτεσαι επειγόντως το ευχέλαιο. Σ’ ένα ματς που το λιγότερο βάσει απόδοσής και εικόνας αποτέλεσμα που δικαιούσαι είναι η ισοπαλία, φεύγεις όχι μόνο με ήττα (3-1), αλλά χάνεις και το πλεονέκτημα σε πιθανή ισοβαθμία στο τέλος του πρωταθλήματος. Η ήττα στη Νέα Ζίχνη από τον τοπικό Μέγα Αλέξανδρο ήρθε να προστεθεί στα «άτυχα» αποτελέσματα από το Φεβρουάριο, χρονικό διάστημα στο οποίο το συγκρότημα του Κώστα Βακιρτζή είχε ως όφελος μόλις τρεις βαθμούς και πλέον νιώθει την «καυτή» ανάσα τόσο της Αλεξανδρούπολης όσο και του Ευμοίρου, σε μια μάχη μέχρις εσχάτων για την παραμονή στην κατηγορία. Η σημερινή αντίπαλος των «κυανόλευκων» με το 3-1 έκανε προσπέραση και πήρε πολλές ανάσες για τη δύσκολη συνέχεια, αν και η αρχή του ματς είχε άλλο χρώμα. Το γρήγορο γκολ του Κιοσέογλου (5ο, φωτό) έφερε νωρίς-νωρίς τους φιλοξενούμενους στη θέση του οδηγού, οι οποίοι απειλήθηκαν μόνο από τα άριστα εκτελεσμένα κόρνερ του «γερόλυκου» Τσιφτελίδη. Σε μια φάση όμως που «μύριζε» οφσάιντ και μόνο μέσα από τον τηλεοπτικό φακό θα διαλευκανθεί οι σερραίου έφεραν το ματς στα ίσια για το ημίχρονο (Πεχλιβανίδης, 36ο).
Στην επανάληψη ο ρυθμός έπεσε, οι δυνατές μονομαχίες και τα νεύρα ήταν σε ημερήσια διάταξη, ωστόσο «παράσταση νίκης» είχε και πάλι η Προσοτσάνη, ωστόσο οι δύο «χρυσές» όπως αποδείχθηκαν αλλαγές του Μπάμπη Χρυσοστομίδη (Φιλιππίδης 81ο & Σταυρακίδης 91ο) έδωσαν μια ανέλπιστη νίκη στους γηπεδούχους, με το 1ο γκολ να είναι για «όσκαρ» αφού ο σκόρερ θέλησε να αλλάξει κάτω από το χώρο του κέντρου το παιχνίδι και η…στραβοκλωτσιά του έστειλε την μπάλα στο αριστερό «παραθυράκι» του εμβρόντητου Αβραάμ.